Biurowiec K2 / 2021

Architektura zawsze odpowiadała na zmieniające się potrzeby człowieka. Dawniej zasadnicze zmiany odbywały się na przestrzeni setek, a nawet tysięcy lat. Dzisiaj ma to miejsce za życia jednego pokolenia. Co kilkadziesiąt lat wiele budynków całkowicie zmienia swoją funkcję, co kilkanaście lat technologie w nich zastosowane stają się przestarzałe, co wiąże się z koniecznością kompleksowej przebudowy. Inwestorzy zadają pytanie: „Burzyć i budować od nowa czy modernizować?”. Odpowiadamy: „Dopóki rachunek ekonomiczny na to pozwala – modernizować”. Jeśli to możliwe, powinniśmy zachowywać starą tkankę, chociażby dlatego, że budownictwo w największym stopniu odpowiada za emisję gazów cieplarnianych i degradację środowiska naturalnego. W najbliższym czasie nie zdołamy temu zapobiec, więc przynajmniej starajmy się te złe wpływy ograniczać. Stosujmy również takie metody projektowania, które w przyszłości pozwolą dać budynkom nowe życie.

Historia zespołu obiektów K1 i K2 w Rybniku sięga latach siedemdziesiątych, kiedy to wybudowano Kombinat Budownictwa Ogólnego. Zespół składał się z jedenastokondygnacyjnego biurowca i piętrowego pawilonu, w którym mieściła się restauracja. Obiekty były połączone kładką na poziomie pierwszego piętra.
Jak na swoje czasy zespół był bardzo nowoczesny, a w zakresie konstrukcji wręcz nowatorski. Skrzyniowy fundament pod wieżą biurowca „pływa” w gruntach miękkoplastycznych, na których obiekt jest posadowiony. Do stabilizacji ewentualnych odchyłów służą komory balastowe, które w razie potrzeby miały być wypełniane piaskiem. Dzięki niestandardowemu rozwiązaniu uniknięto bardzo kosztownego w tamtych latach palowania. Do dziś nie zanotowano żadnych odchyleń budynku od pionu.

Po zmianach ustrojowych większość wielkich firm budowlanych i projektowych upadła, a ich majątek przeszedł w ręce prywatne. Nie inaczej stało się z KBO.
Dwa budynki zespołu znalazły nowych właścicieli, łącznik pomiędzy nimi wyburzono i odtąd ich historia potoczyła się niezależnie od siebie.
Zmodernizowany i rozbudowany wg. naszego projektu wieżowiec K1 oddano do użytku w 2015 roku.
Losy małego pawilonu były bardzo burzliwe. W początku lat dziewięćdziesiątych miał miejsce pożar, w którym budynek został poważnie zniszczony. W czasie odbudowy podwyższono go o jedno piętro. Funkcja restauracyjna została zastąpiona przez bank.

Technicznie „modernizacja” w znacznej części polegała na zastąpieniu aluminiowych ścian kurtynowych ściankami z płyt OSB z 5-cioma centymetrami styropianu wewnątrz. W „ścianach” osadzono okna plastikowe. W piwnicach powstał olbrzymi skarbiec.
W kolejnych latach budynek przejmowany był przez różne banki, a wnętrza dostosowywano do nowych potrzeb.
Okres burzliwego rozbudowywania oddziałów skończył się wraz z rozwojem bankowości internetowej i transakcji bezgotówkowych. Banki zaczęły zmniejszać liczbę osób bezpośrednio zajmujących się obsługą klienta. Oddziały zaczęły się kurczyć, a nawet wycofywać z niektórych miejscowości. W wielu przypadkach rezygnowano z własnych budynków na rzecz mniejszych, wynajmowanych powierzchni. W 2021 roku właściciel K1 odkupił budynek od Santander Banku i postanowił ponownie połączyć go z zespołem K1.

Ponieważ liczne przebudowy i „modernizacje” ukryte zostały pod kartongipsem, bardzo trudno było określić rzeczywisty stan techniczny obiektu. Kolejne odkrywki powoli pokazywały poziom degradacji wynikający z przeprowadzania „modernizacji” jak najniższym kosztem. Korekty w projekcie musiały być wprowadzane wraz z odkrywaniem kolejnych uszkodzeń konstrukcji. Instalacje, za wyłączeniem wymiennikowni, musiały być całkowicie wymienione.

Ponieważ w czasie projektowania i budowy nie był znany przyszły najemca przyjęte rozwiązania musiały być uniwersalne.
W zakresie instalacji i zasad kształtowania wnętrz projekt wykorzystuje i rozwija doświadczenia z budynku K1, w którym uzyskano możliwość dowolnego podziału kondygnacji i naliczania opłat za media.

W perspektywie kilkudziesięciu lat obiekt może być łatwo adaptowany do różnych funkcji i modernizowany. K2 połączono z K1 rozbudowując hol główny zespołu.
W zakresie rozwiązań formalnych obiekt nawiązuje do budynków K1, dzięki czemu zachowano spójny charakter kompozycji. Elewacje mają podobne detale i podziały. Wszystkie bryły zespołu spoczywają na wspólnej bazaltowej platformie.